Op donderdag 7 juni 2012 nam mijn zoon Gijs deel aan Alpe d’HuZES.
Wat is Alpe d’HuZES?
Alpe d'HuZes is hét wielerevenement waarbij de deelnemers individueel of in teamverband zes maal op één dag de Alpe d'Huez beklimmen. Niet zomaar, maar om geld op te halen voor het Alpe d'HuZes-onderzoeksfonds bij KWF Kankerbestrijding.
Gijs heeft zich eind 2011, samen met een team van zijn opleiding, Fontys Sporthogeschool aangemeld. Allemaal sportieve mensen, al dan niet getalenteerde fietsers.
Maar mensen met een missie, namelijk zich inzetten voor de medemens. Hiertoe werd geld ingezameld.
 |
| Voor de 5e keer naar boven , gebaart Gijs |
Gijs heeft zijn missie als volgt verwoord:
Gelukkig (nog) geen naasten verloren, maar het idee dat je ze kan verliezen.. Verliezen aan een ziekte die komt, ziet, en misschien wel overwint. Dit wil toch niemand? Met mijn deelname hoop ik zo dit idee bij mensen weg te nemen, leven in een kankervrij wereld, generatie op generatie.
Mijn deelname gaat niet alleen om het geld inzamelen, mijn deelname gaat om mensen te kunnen ondersteunen, kunnen helpen, als het moet naar boven duwen. En die mensen zijn ook mijn teamgenoten van Fontys Sporthogeschool. Het gaat om het moment dat je samen beleeft, de emoties die je samen deelt, het doel waar je voor vecht.
Samen maakt sterk.
Mijn deelname gaat niet alleen om het geld inzamelen, mijn deelname gaat om mensen te kunnen ondersteunen, kunnen helpen, als het moet naar boven duwen. En die mensen zijn ook mijn teamgenoten van Fontys Sporthogeschool. Het gaat om het moment dat je samen beleeft, de emoties die je samen deelt, het doel waar je voor vecht.
Samen maakt sterk.
Om 4.30 uur werd het startschot gegeven. Het doel was om 6 keer de berg op te fietsen.
Het weer was prima, ’s morgens natuurlijk fris, maar naarmate de dag vorderde werd het 25 °C .
Langs de kant stonden 10 duizenden mensen om de deelnemers aan te moedigen.
Gijs zei later, hoe moe je ook was, je werd letterlijk omhoog geschreeuwd.
Gijs zei later, hoe moe je ook was, je werd letterlijk omhoog geschreeuwd.
Langs de kant ook vele kaarsjes, foto’s van mensen die hadden gestreden tegen kanker.
Zo tegen 17:40 uur ging hij voor de 6e en laatste keer naar boven.
Fietstijden zijn niet belangrijk. Het ging er niet om hoe je boven kwam, maar waarvoor.
Gijs zelf gaf aan dat het misschien wel de mooiste week uit zijn leven tot nog toe is, heel indrukwekkend en heel emotioneel.
Totaal over 2 dagen namen 8000 fietsers, jong en oud, deel. Een grootse happening met een hele eigen sfeer. Wat opviel was de saamhorigheid tijdens deze dagen, waarbij vreugde en verdriet dicht bij elkaar lagen.
